شهر اولین ها//صادق مرادی: مسجدسلیمان شهر ِ گستریده بر سینه زاگرس، به لطف جغرافیای خاص، پستی و بلندی های طبیعی، سرسبزی بی نظیرش در فصل زمستان و بهار، می تواند یکی از زیباترین شهرهای جنوب غربی ایران باشد. بماند که ما نخواسته ایم و یا نتوانسته ایم( این به واقعیت نزدیکتر است) این الماس گرانبها […]
شهر اولین ها//صادق مرادی: مسجدسلیمان شهر ِ گستریده بر سینه زاگرس، به لطف جغرافیای خاص، پستی و بلندی های طبیعی، سرسبزی بی نظیرش در فصل زمستان و بهار، می تواند یکی از زیباترین شهرهای جنوب غربی ایران باشد. بماند که ما نخواسته ایم و یا نتوانسته ایم( این به واقعیت نزدیکتر است) این الماس گرانبها رو به نیکویی برش داده و بر انگشتری ایران عزیز بنشانیم.
در سالهای پس از انقلاب و تاکنون به آنچه کمتر به آن اهمیت داده شده است، ایجاد حض بصری از طریق ارتقا کیفیت و استانداردها در حوزه دکوراسیون شهری، نماهای ساختمان ها و توجه به معماری دل انگیز و چشم نواز است. هرچند در برهه ای با حضور یکی از اساتید گرافیک شهرستان در سمت مسئول واحد زیباسازی شهرداری، پیشرفت های خوبی در این حوزه شکل گرفت اما به واقع، زشتی و پلشتی در ساختمان ها و بافت های فرسوده و تازه ساز همچنان آزار دهنده بوده است.
اما آنچه در این نوشتار به آن تاکید می شود، بیان اتفاقی زیبا در شهرستان است که همه را در این وانفسای استرس و خانه نشینی کرونا، خوشحال و به آینده مسجدسلیمان امیدوار کرده است.
با طلوع آفتاب از فراز تپه ی مشرف بر محله ی چشمه علی و نمایش منظره دل انگیز خانه های رنگامیزی شده آن، ناخودآگاه هر بیننده ای را تا دل شهرهای رنگی جهان می برد.
قطعا شهر آبی مراکش، بندر بورانو ایتالیا، محله رنگین کمان کیپ تاون آفریقای جنوبی و یا شهر سنت جونز کانادا روزگاری زیبایی خود را اینچنین آغاز کرده اند. یک اتفاق تازه و زیبا از یک جای شهر شروع شد و اندک اندک به همه آن شهر و منطقه سرایت کرد.
به زعم بنده این رویداد دوست داشتنی و بازی زیبای رنگ و نور که به لطف و همت شهردار خوش سلیقه، شورای شهر و نیز پیمانکار کاربلد آن در حال شکل گیری و تسری به سایر نقاط شهر است، را باید ارج نهاد و به جد از آن حمایت و پشتیبانی کرد.
زیرا به واقع این دست کارهای خلاقانه می تواند آینده صنعت توریسم شهرستان، رونق اقتصادی ناشی از تردد بیشتر ، خروج شهر از بن بست اقتصادی و اجتماعی، افزایش سطح شور و نشاط جوانان و کاهش بزه های اجتماعی از جمله خودکشی و اعتیاد
و… را فراهم کند.
زندگی در شهری که پر از نمادهای تنفر ، افسردگی، رکود و نا امیدی است، عرصه را بر همگان تنگ کرده و تاب و تحمل را از همشهریان ربوده است.
از این روی این اینگونه اقدامات هرچند کافی نیستند اما می توانند شروعی امیدوارکننده و پر قدرت برای رشد پایدار شهرستان باشد.
لذا در پایان ذکر این نکته ضروری است که نگاه و سیاست همه مسئولین شهری، نماینده کنونی وآینده شهرستان و سایر قوای دخیل در مدیریت شهری باید همسو با این اتفاقات خوشایند و در جهت تسریع و گسترش آن باشد.
