سایت خبری شهر اولین ها//هر روز زلزله های متعددی ایران را می لرزاند. شاید روزی بیش از ۶۰ مورد. عمدتا هم زیر ۴ ریشتر هستند و سوال مهم این است که آیا باید از این زلزله‌ها ترسید؟ زلزله های زیر ۴ ریشتر نشانه لرزه خیزی منطقه مهدی زارع، استاد پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و […]
سایت خبری شهر اولین ها//هر روز زلزله های متعددی ایران را می لرزاند. شاید روزی بیش از ۶۰ مورد. عمدتا هم زیر ۴ ریشتر هستند و سوال مهم این است که آیا باید از این زلزله‌ها ترسید؟
زلزله های زیر ۴ ریشتر نشانه لرزه خیزی منطقه
مهدی زارع، استاد پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله معتقد است، زلزله های با بزرگای کمتر از ۴ آسیب رسان نیستند، ولی می توانند نشانگر لرزه خیزی منطقه باشند و عملا روند لرزه خیزی در پیرامون گسل های منطقه را نشان می دهند. تمرکز این زلزله ها به صورت خوشه ای می تواند نمایانگر پهنه ای فعال در یک قطعه گسله باشد. بنابراین این زلزله های هم از دید زلزله شناختی و هم از نظر ریسک زلزله جالب و با اهمیت هستند. برای ثبت و پایش این نوع زلزله ها وجود شبکه با تعداد زیاد دستگاه لرزه نگاری در کشور لازم است. برای رصد کامل زمین لرزه ها بزرگای ۳ تا ۴ در کل پهنه ایران به حدود ۴ برابر ایستگاه لرزه نگاری نسبت به تعداد کنونی نیاز است. البته در پیرامون شهر های مانند تهران و تبریز این حد از زلزله های تقریبا به طور منظم در حال حاضر – به دلیل وجود شبکه های محلی لرزه نگاری – ثبت و گزارش می شوند.
زارع پاسخ این سؤال که آیا از این زمین لرزه ها باید بترسیم یا نه، می گوید: اینکه ما از این زمین لرزه ها بترسیم یا نه به نحوه رویکرد ما با پدیده ای مانند زمین لرزه بستگی دارد. اگر برای رخداد زمین لرزه ها آماده باشیم، زلزله های با بزرگای کمتر از ۴ می تواند برای ما هشدار دهنده و صرفا نمایانگر روند و محدوده های فعال بر روی گسل های فعال باشند. اگر در مسیر آمادگی حرکت نکنیم، ترسیدن واکنش طبیعی ما خواهد بود.
استانداردهای اهمیت ریشتر زلزله در کشورها
استاد پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله ایران درباره استانداردهای اهمیت ریشتر زلزله در ایران و دیگر کشورها می گوید: از نظر رخداد زمین لرزه مخرب، همه جای دنیا زلزله با بزرگای ۶ تا ۷ را شدید و زلزله ۷ تا ۸ را اصلی و زلزله بزرگ تر از ۸ را زلزله بزرگ می نامند. ولی اینکه مثلا یک زلزله شدید با بزرگای ۶ چقدر بر روی مناطق مسکونی در کشور های مختلف اثر می گذارد به تاب آوری آن کشور ها در مقابل رخداد زمین لرزه مربوط است. در طی ۶۳ سال گذشته ، و از زلزله ۲۳ بهمن ۱۳۳۱ ترود در جنوب شاهرود که در زمین لرزه ای با بزرگای ۶٫۵ حدود یک هزار نفر کشته شدند، ما در هر زمین لرزه با بزرگای ۶ یا بیشتر که در پهنه ای مسکونی یا نزدیک شهر و روستاهایمان رخ داده است، متاسفانه تلفات داشته ایم. مگر آنکه کانون زلزله مزبور حدود ۳۰ کیلومتر یا بیشتر از پهنه های مسکونی ما فاصله داشته (مانند زلزله ۲۶ مرداد ۱۳۹۳ مورموری ایلام با بزرگای ۶٫۲ که تلفاتی نداشت) و یا کانون زلزله خیلی عمیق بوده (مانند زلزله ۲۷ فروردین ۱۳۹۲ سراوان با بزرگای ۷٫۸ و ژرفای حدود ۷۵ کیلومتر، که البته یک نفر کشته داشت). در غیر این حالت ها ها ما معمولا تلفات داشته ایم (بعضی وقت ها مانند زلزله ۵ دی ماه ۱۳۸۲ بم تلفاتمان فاجعه باربوده است: حدود ۳۰ هزار نفر تلفات برای زلزله ای با بزرگای ۶٫۵ که در پهنه شهری رخ داد.)
پاسخ کشور ها به تاب آوری آنها متفاوت است
زارع درباره تفاوت پاسخ کشورها در زمین لرزه ها (ایران و کشورهای دیگر مانند ژاپن و آمریکا) می گوید: در کشورهایی که تاب آوری کمتری از کشور ما دارند (مانند هائیتی) زمین لرزه ای مانند زلزله ۱۲ ژانویه ۲۰۱۰ با بزرگای ۷٫۲ در نزدیکی پایتخت عملا شیرازه نظم عمومی و ساختار حکومت را متلاشی می کند، حدود ۲۰۰ هزار کشته بر جای می گذارد و تبعات مخرب آن تا کنون (حدود ۶ سال بعد از حادثه) نیز ادامه دارد. در کشور مانند ژاپن زلزله با بزرگای ۹ در ۱۲۵ کیلومتری ساحل توهوکو در ۲۰ اسفند ۱۳۸۹ و سونامی مهمی که بعد از آن رخ داد موجب خسارت های فراوان شد ولی تلفات به حدود ۲۰ هزار نفر محدود شدو عملا بسیاری از زیرساخت های مهم کشور در حدود یک هفته تا یک ماه بعد از رخداد زمین لرزه به حالت سرویس دهی معمولی بازگشت. البته نیروگاه هسته ای فوکوشیما هم در اثر همین سونامی تخریب شد. ولی در همان پهنه این بزرگترین زلزله ممکن و فراتر از حد پیش بینی شده قبلی بود. به هر حال پاسخ کشور ها با توجه به تاب آوری آنها متفاوت است.
