شهر اولین ها// ایمان کاهکش: هجدهمین دوره لیگ برتر با تمام فراز و نشیب ها پایانی دراماتیک برای اهالی شهر اولین ها داشت و نفت مسجدسلیمان ضمن تساوی در آخرین دیدار خود مقابل ذوب آهن اصفهان مقدمات حضور در دوره آتی لیگ برتر را فراهم ساخت. رقابتهایی که هرچند از نگاه هواداران متعصب و پرشور […]
شهر اولین ها// ایمان کاهکش: هجدهمین دوره لیگ برتر با تمام فراز و نشیب ها پایانی دراماتیک برای اهالی شهر اولین ها داشت و نفت مسجدسلیمان ضمن تساوی در آخرین دیدار خود مقابل ذوب آهن اصفهان مقدمات حضور در دوره آتی لیگ برتر را فراهم ساخت. رقابتهایی که هرچند از نگاه هواداران متعصب و پرشور مسجدسلیمانی، یک حضور موفقیت آمیز توام با شادی و نشاط در بطن اجتماع تلقی گردد اما با نگاهی به دو دوره اخیر حضور نفت در لیگ برتر متوجه خواهیم شد که این رقابتها دستاورد خاصی در راستای توسعه و پیشرفت مسجدسلیمان نداشته است.
همه در انتظار جاده میانبُر، جاده در انتظار فرودگاه !؟
اولین حضور نفت در لیگ برتر به سال ۹۳ باز می گردد و اکنون پس از پنج سال هنوز هم زیرساخت های اولیه برای حضور این تیم محبوب لیگ برتری در سطح شهرستان فراهم نیست. شاید عمر آغاز دوره بهسازی و تکمیل فرودگاه مسجدسلیمان پیش از حضور در رقابتهای لیگ برتر باشد، از این رو انتظار می رفت تا این رویداد مهم فوتبالی کشور بهانه و محرک خوبی برای تکمیل فرودگاه نیمه کاره مسجدسلیمان باشد اما این گونه نشد. علاوه بر این جاده اهواز-مسجدسلیمان نیز که به جاده مرگ معروف است مهمترین راه مواصلاتی جهت حضور تیم های میهمان و کادر اجرایی مسابقات لیگ برتر به مسجدسلیمان محسوب می شود. جاده ای که سالهاست با عنوان جایگزین ” جاده میانبُر” اسیر شعارهای انتخاباتی شده و اخبار امیدوارکننده ای جهت تکمیل و بهره برداری از آن نیز به گوش نمی رسد.
رد پای هیأت مدیره در نیمکت متزلزل نفت
نفت مسجدسلیمان اگر چه با حضور مربیان مطرحی همچون ویسی، مرزبان و فیروز کریمی بر روی نیمکت خود رنگ و بوی لیگ برتری به خود گرفت اما حواشی زیاد و مدیریت غیرحرفه ای تیم موجب شد علاوه بر مشکلات فنی و انضباطی، بحران مالی نیز بطور مکرر اخبار زردپوشان را روی سرخط خبرگزاری ها قرار دهد. از طرفی تنش و چنددستگی میان اعضای هیأت مدیره که بارها اسامی و تعداد آنان را دستخوش تغییر کرد موجب شد تا این ساختار مهم باشگاه بیشتر از آن که در اندیشه جذب اسپانسر باشد، بدنبال ایجاد همبستگی میان اعضاء باشد. از طرفی باید گفت که حضور سه سرمربی در طول فصل بی ارتباط با کم تجربگی و غیرمتخصص بودن اعضای هیأت مدیره نبوده است و حتی اخراج مرزبان در هفته بیست و پنجم نیز که از سوی مدیرعامل باشگاه یک “شوک” تلقی گردید نیز مثمرثمر واقع نشد و نفتی ها در پنج بازی پایانی خود با حضور فیروز کریمی تنها سه تساوی و دو شکست را رقم زدند.
بسته های فرهنگی باشگاه در بن بست
اگر چه باشگاه نفت مسجدسلیمان همچون دیگر باشگاه های لیگ برتری پیشوند “فرهنگی ورزشی” را یدک می کشد اما از بسته های فرهنگی باشگاه نفت که در مهد تمدن و فرهنگ بختیاری در حال فعالیت می باشد طی سالهای اخیر خبری نبوده است. بی برنامگی در زمان دیدارهای مهم و حساس از جمله رقابت با تیم های استقلال و پرسپولیس و روزمرگی تماشاگرانی که با وجود فراهم شدن بستر لیگ برتر، تنها به حضور دو ساعته در ورزشگاه قناعت می کنند و از خدمات رسانی فرهنگی باشگاه محروم هستند. هر چند که سازمان های مردم نهاد حوزه محیط زیست مسجدسلیمان با راه اندازی “پویش ورزش پاک، ورزشگاه پاک” نقش مهمی را در ترویج فرهنگ سازی ایجاد ورزشگاه بدون زباله ایفا نمودند اما عدم حمایت این سازمان ها از سوی باشگاه موجب شد تا این حرکت فرهنگی بصورت مستقل به کار خود در فصل اخیر خاتمه دهد.
توسعه زیرساخت های شهری در گیر و دار وعده ها
موقعیت ورزشگاه شهید بهنام محمدی در مرکز شهر مسجدسلیمان به گونه ای ست که ترافیک سنگین چندساعته در زمان دیدارهای نفت، وضعیت کلی شهر را تحت الشعاع قرار می دهد. علاوه بر این از نظر امنیتی و اجتماعی نیاز شهرستان به یک ورزشگاه جدید را ضروری جلوه می نماید. هر چند که خبر احداث ورزشگاه بیست هزار نفری از مرداد ۸۹ توسط مدیرعامل وقت شرکت بهره برداری نفت و گاز مسجدسلیمان اعلام شد و حتی مرحله مطالعاتی آن نیز انجام گرفت اما از سرانجام این پروژه خبری در دست نیست. علاوه بر این احداث ورزشگاه جدید توسط اداره ورزش و جوانان شهرستان نیز اعلام شد و قرار بود با پیگیری اداره کل و نماینده شهرستان این موضوع محقق گردد اما همچنان استادیوم شهید بهنام محمدی تنها ورزشگاهی است که شرایط نسبی میزبانی رقابتهای لیگ برتر را داراست و شاید برای رونمایی از ورزشگاه جدید الاحداث مسجدسلیمان باید چند دهه دیگر منتظر ماند …!؟
با تمام آن چه گفته شد نفت مسجدسلیمان بزودی رقابتهای خود را در نوزدهمین دوره لیگ برتر آغاز خواهد نمود. رقابتهایی که پنج سال پس از اولین حضور شیران زاگرس برگزار می شود و ایجاد زیرساخت هایی همچون فرودگاه، جاده میانبُر، ورزشگاه بیست هزار نفری، هتل و اماکن رفاهی و … که تقریباً می توانست طی نیم دهه اخیر به واسطه رقابتهای لیگ برتر به رشد و توسعه مسجدسلیمان کمک کند همچنان در هاله ای از ابهام قرار گرفته اند. علاوه بر این با نگاهی به ساختار نامنظم و نسبتاً غیرحرفه ای باشگاه که معمولاً در طول فصل دستخوش حواشی ریز و درشتی می شود باید گفت که نسبت به پنج سال اخیر در مسجدسلیمان ” آب از آب تکان نخورده است” !!! . از این رو امیدواریم تا مسئولین ذیربط با تغییر رویکرد به حضور نفت در لیگ برتر از این فرصت به نحو مطلوب تری استفاده نموده و بسترهای مناسبی را برای توسعه پایدار شهر اولین ها فراهم آورند.
