عصر اولین ها//بیش از سه هفته از حریق تالاب هورالعظیم می گذرد، بیش از سه هفته است که ریه‌های خوزستانی‌ها با پدیده‌ی جدیدی آشنا شده است. پدیده‌ای غیر از ریزگرد، گازهای فلرینگ نفتی، دوده‌ها و بوی ملاس نیشکر و گرده‌های گیاهان کنوکارپوس!!!، پدیده ی جدیدی تحت عنوان دود آتش سوزی‌های تالاب هورالعظیم!!!
دلیل خشک شدن هورالعظیم، سد سازی‌های ترکیه، ظهور داعش، جنگ‌های داخلی عراق، احداث دایک مرزی، احداث سد کرخه، انتقال آب، قطع صد در صدی حق آبه کرخه، استحصال نفت یا هر چیز دیگر باشد، اکنون موضوع بحث نیست. اینک فقط به مشکل حاد و بحرانی این روزها، یعنی آتشی که به جان صدها هکتار پوشش گیاهی تالاب افتاده و دودش فقط به چشمان مردم مظلوم خوزستان رفته است، می پردازیم.
چقدر دردناک است که خوزستانی ها این بار بجای مطالبه حق آبه تالاب ها، به اندک آبی برای فرو نشاندن حریق تالاب های خود قانع شده اند و دست نیاز به سوی مسئولان گرفته اند!!
امّا چرا حتی برای خاموش کردن آتش، آبی از دست مسئولان نمی چکد؟!
نفس این مردم دین ادا کرده به انقلاب و نظام و اسلام، این روزها بیش از پیش به شماره افتاده است!
آیا امکانات کشور از فرونشاندن این آتش سوزی عاجز است؟!! آتشی که علاوه بر ایجاد مشکلات تنفسی و بهداشتی برای نیمی از ساکنان استان، بقایای محیط زیست خشک شده ی تالاب را جزغاله کرده است!
امکانات کشوری که توانست ۲۰ چاه مشتعل منطقه بورگان کویت را مقتدرانه ( با حداقل تجهیزات ابتدایی دهه ی ۷۰ ) خاموش نماید، از پس خاموش کردن نیزارهای نحیف و عطش کشیده ی تالاب هورالعظیم بر نمی آید؟!!!
کشوری که پیشرفت تکنولوژی هوا فضایش، کابوس دشمنان شده و امواج ناوگان دریایی اش، سواحل خلیج عدن تا اقیانوس هند و از هرمز تا سواحل اقیانوس اطلس را متلاطم کرده و من رباط الخیل هیبت و اقتدار نیروهایش، بلندی های جولان را به لرزه درآورده است، باید اینگونه تماشاگر حریق تالاب باشد و جولان سه هفته‌ای دود و خاکستر در نیمی از شهرهای خوزستان را به تماشا بنشیند؟!
شرکت مناطق نفت خیز، شرکت ملی حفاری، با این همه توانمندی اطفاء حریق و تجربه های شگفت انگیزی که در مهار موفق فوران های مهیب آتش چاه های ۲۴ نفت شهر، ۵۰ کریت اهواز و اخیراً چاه ۱۴۷ رگ سفید، در کارنامه خود دارد، نباید حداقلی از امکانات خود را به منطقه گسیل دارد. منطقه ای که بخش اعظم آن بواسطه حضور خود برای استحصال نفت، اینک به این روز درآمده است! و وزارت متموّل و عظیمی که برای جابجایی ادوات و پرسنل خود، ناوگان هوایی عظیمی تحت نام شرکت هواپیمایی نفت ( کارون فعلی ) در اختیار دارد، چرا تاکنون نسبت به این موضوع موضع سکوت اختیار کرده است؟!
آیا خشکاندن هور برای استحصال کم هزینه نفت، با این همه تبعات زیان بار و صدمات جبران ناپذیر محیط زیست خوزستان قابل توجیه است ؟!!
آیا عدم اهتمام برای خاموش کردن این حریق که روز به روز درحال وسیع تر شدن است، دلیل قانع کننده ای دارد؟!
مسئولان از آتش زنی عمدی برخی عوامل سخن می‌رانند. آیا دست هایی در کار است تا بقایای هورالعظیم کاملاً نابود گردد؟!!
و چه شگفت است مصاحبه های مسئولان ذیربط که در جمله جمله ی گزارش آنها، عبارت “بخشِ عراقیِ هورالعظیم” هیچ گاه از قلم نمی افتد. به فرض درستی این اظهارات، آیا مگر آلودگی محیط زیستی مرز هم، می شناسد؟!!
آیا می شود به دود گفت که اینجا مرز ایران است، لطفاً آسمان دشت آزادگان، هویزه، حمیدیه، اهواز و حومه را برای اقامت انتخاب نکن!
یا شما چون از بخش عراقی تالاب آمدی با ریه‌های هموطنان ایرانی کاری نداشته باش.
داعش اگر یک زمانی تهدید برون مرزی سلامت و امنیت مردمان این کشور بود، اکنون آلودگی هوا ( به فرض برون مرزی بودن آن ) بازهم یک تهدید جدی برای سلامت هموطن ایرانی محسوب می شود و حاکمیت حسب وظیفه خود، مسئول تامین سلامت جامعه است. اینک مسئولان، چگونه از وظایف خود که تامین سلامتی مردم است، شانه خالی می کنند؟!!
آیا سلامتی جان مردم خوزستان با تاکید بر این مرز بندی‌های آتش و دود و تکرار چند باره این مرزبندی در مصاحبه‌ها، مصون خواهد ماند؟
نفس خوزستان از این همه آلودگی هوا به شماره افتاده است. وقت آن نرسیده است که دولت، به بحران این روزهای ولی نعمت خود (خوزستان) توجه جدی بنماید؟!
حق حیات، حق داشتن آب و هوای سالم، حداقل مطالبه هم وطن خوزستانی است، آیا تمکین این حق، به عمل محقّق می شود؟!
امین کعبی نیا
۱ مهر ماه ۱۴۰۲ – اهواز
