عصر اولین ها// غلامرضا فانوسی: داشتم؛ داشتمها به تاریخ پیوست؛ دارم؛ دارمها؛ ملاک ومعیار است! … مسجدسلیمان؛ خالی از دارمهای ورزشی… بزرگی در ورزش؛که کوچک شد!! ….. برسرِ ورزشِ این دیار چه آمده است؟ چگونه ورزش درین وادی رو به افول نهاد؟ … چرا موزهء فوتبال در تبریز؟! مگر نه اینست که نخستین بار توپ […]
عصر اولین ها// غلامرضا فانوسی:
داشتم؛ داشتمها به تاریخ پیوست؛ دارم؛ دارمها؛ ملاک ومعیار است! …
مسجدسلیمان؛
خالی از دارمهای ورزشی…
بزرگی در ورزش؛که کوچک شد!! …..
برسرِ ورزشِ این دیار چه آمده است؟
چگونه ورزش درین وادی رو به افول نهاد؟ …
چرا موزهء فوتبال در تبریز؟!
مگر نه اینست که نخستین بار توپ فوتبال در زمینِ نفتی وسوزانِ مسجدسلیمان بزمین زده شد؟ …
چه کسی سوالِ نامدارانِ ورزشی را پاسخگوست؟….
امروز دیگرمیادینِ ورزشی ازهمهمه وخِیلِ مشتاقانِ ورزش؛ سوت وکور؛
وبزرگیِ ورزشِ شهرمان بخاطره ها پیوسته است…
چه کسی پاسخگوی خِیلِ مشتاقان و پیشکسوتان و دلسوزانِ ورزش در ارتباط با رکود درین عرصه است؟…
آن مسجدسلیمانی که درشنا؛ تهرانِ بزرگ رابلعید! ؛
در فوتبال؛ به چه خوبی هم وجود
داشت!؛ در پشتِ ابرهای تیرهء کم
لطفی محو شده است!…
دیگر از مردانِ افتخار آفرین درِ عرصه های گستردهء تنیس؛ کشتی؛ مشت زنی؛ شنا؛ والیبال؛ بسکتبال؛ دو ومیدانی؛ بدن سازی؛رزمی؛ دوچرخه سواری و اسب دوانی اثری نمانده است!…
دیگر حتی نامی از مردانِ چراغِ سبز در عرصه های وزنه برداری باقی نیست!…
مسابقاتِ پرشور وهیجان انگیزِ “آموزشگاهها” و “باشگاهی” در رشته های گوناگون؛بتاریخ پیوست!.
کلوپهای ورزشی درکنارِهرآموزشگاه که سازنده و پرورش دهندهء قهرمانان در رشته های متنوع بودند؛گرچه فرسوده ولی همچنان چشم براهند…
کجایند دلاورانِ قهرمان؛دررشته های گوناگون تا سقوط و رکودِ ورزش رانظاره کنند! …
کجا شد رونق وبالندگیِ ورزشِ این دیار؟…
صدای دلنوازِحرکتِ زندگیِ ورزش چه آسان درین وادیِ پرنشاط؛ به
کُندی وسردی گرایید ! …
در برهوتِ سکوت وتنهاییِ ورزش؛
جوانان؛ با آرزوهای بر باد رفته و
خاموشیِ صدای ورزش؛با تنهاارثیهء
باقی مانده که همان جور؛ ازکم لطفی بورزش است ؛پیر و پیرترمیشوند…
وادی مان؛ مدتهاست ؛ با گستردگی وتحولِ ورزش بیگانه
وباعشق فاصله دارد… در وادی مان دیگر ار همهمه های ورزشی خبری نیست…
کم لطفیِ محض نسبت بورزشِ شهری که حرفهای زیادی در عرصه های گوناگون ورزشی برای گفتن داشت برکسی پوشیده نیست….
براستی؛
چه زود بزرگیِ ورزشِ این دیار رنگ باخت….
با وجودِ چنین فاصلهء ورزشی نیم قرنیِ این دیار؛ نسبت بگذشته؛
بگمانم هنوز درین وادی می باید درزمینهء تحول در ورزش همچون گذشته چشم براهِ آینده بود؟….
اینرا تاریخِ امروز و دیروز و دیروزهای گذشتهءاین دیار نشان داده است …..
شاید هم درین خصوص این گفته را باید پذیرفت که:
چه بانتظارنشسته ای؛ امروز همان فردائیست که دیروز انتظارش را داشتی!….
خلاص….
گفتی که مستت میکنم؛
پُر زآنچه هستت میکنم؛
گفتم : چگونه ؟ از کجا؟؛
گفتی؛ که تا گفتی؛خودآ ؛
گفتی که درمانت دهم؛
بر هجر پایانت دهم ! ؛
گفتم:کجا؟کی خواهداین؟؛
گفتی صبوری باید این….
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
“غلامرضا فانوسی”
