صبح روز پنجشنبه(۲۶آبان ماه ۱۴۰۱)پشت درهای هتل تختی اهواز شور و شوق تازه ای در جوانان وزنه بردار خوزستانی دیده می شد که سال‌ها برای وزنه‌برداری استان افتخار آفریدند و خیلی زود به دلیل بی انگیزگی و سوء مدیریت ها در هیات وزنه برداری استان خوزستان در تکریم این افتخارآفرینان هر کدام به نحوی سکو را بوسیده و کنار رفتند.
تا امروز که صادق شهبازی جوان با انگیزه خوزستانی و بنیان‌گذار هیات وزنه برداری شهرستان محروم اندیکا که خود نیز از قهرمانان وزنه برداری کشور نیز می‌باشد،با دست خالی اما همت بلند، قهرمانان وزنه برداری را با هدف بازگرداندن روز های درخشان به وزنه برداری استان خوزستان همراه ساخت تا در صورت به دست گرفتن سکان هیات وزنه‌برداری ،هر کدام تجربیات ارزشمندشان را در اختیار نسل بعد ورزشکاران این رشته قرار دهند.
اما گویا ترس از موفقیت و میدان دادن به جوانان و احتمالا اولویت هایی غیر از نگاه حرفه ای بار دیگر باعث شد این همه انگیزه و امید خدشه دار شود .
در این انتخابات نمایندگان ورزشکاران،مربیان و داوران رای خود را به نفع شهبازی جوان به صندوق انداختند اما نمایندگان هیات‌ها و ادارات به نفع قریشی رای دادند، رای به تکرار مسیر اشتباه وزنه بر داری خوزستان ، در شرایطی که وزنه‌برداری خوزستان هر سال افت محسوسی را تجربه می‌کند چه عاملی می‌تواند جایگاه یک رئیس هیات را سه دوره و برای ۱۲سال متوالی تثبیت کند؟ چه شاخصه علمی باعث شد به این رای و نتیجه ختم شود ؟
حالا سوال قابل طرح این است تا کی قرار است انگیزه جوانان مستعد را با بی‌تدبیری از بین برود؟لابی‌گری در ورزش خوزستان چه جایگاهی دارد؟
و چه کسی قرار است از ظرفیت این جوانان که سرمایه های اصلی این مرز و بوم هستند به درستی استفاده کند و از آن‌ها در جهت رشد و ارتقا ورزش استان، کشور و در تمامی حوزه ها بهره لازم را ببرد؟
- نویسنده : نسترن بهداروند
