شهر اولین ها//به رسم معمول هر ساله و حوالی ۱۷ مردادماه پاسداشت مقام خبرنگار برگزار می شود و هر نهاد و مسئولی به نوبه خود این قشر پرتلاش و البته کم توجه را مورد تکریم قرار می دهند. اما گویا تنها در اواسط تابستان هر سال سخن از ساماندهی رسانه ها و اهمیت توجه به […]
شهر اولین ها//به رسم معمول هر ساله و حوالی ۱۷ مردادماه پاسداشت مقام خبرنگار برگزار می شود و هر نهاد و مسئولی به نوبه خود این قشر پرتلاش و البته کم توجه را مورد تکریم قرار می دهند. اما گویا تنها در اواسط تابستان هر سال سخن از ساماندهی رسانه ها و اهمیت توجه به خبرنگاران مطرح می شود و پس از آن همه چیز به فراموشی می رود.
در سالهای اخیر مشاهده شد که به مناسبت روز خبرنگار اداره فرهنگ و ارشاد شهرستان با دعوت از کسانی که دستی و قلمی در نشریات مکتوب و رسانه ها دارند همایش روز خبرنگار را برگزار نموده که بعضاً هم با اعتراض برخی دیگر از اهالی رسانه مبنی بر گزینشی رفتار کردن این نهاد فرهنگی در مواجهه با خبرنگاران مطرح بوده است. هرچند که انجمن خبرنگاران و مطبوعات مسجدسلیمان که حدود دو دهه از حیات آن می گذرد در شهرستان بعنوان یک نهاد صنفی بخشی از خبرنگاران را با تشکیل پرونده و صدور کارت شناسایی ساماندهی نموده اما مشخص نیست دامنه فعالیت این انجمن به چه صورت بوده است و اصولاً آیا تلاشی برای پیگیری دغدغه های اهالی رسانه از سوی این تشکل صورت گرفته است ؟ یا متولیان اصلی این انجمن رویکردی در خصوص ساماندهی بهینه و ارزیابی عملکرد خبرنگاران شهرستان داشته اند؟
آنچه که طی سالهای اخیر مشاهده گردیده جز پراکندگی جلسات هیأت مدیره انجمن خبرنگاران و مطبوعات مسجدسلیمان با برخی مسئولین شهرستان نبوده و به نظر می رسد این تشکل نیز دچار روزمرگی شده است. هر چند که همچون تشکل های صنفی خبرنگاران در سایر استان ها، این انجمن هم می توانست در پیگیری حقوق قانونی و مطالبات اهالی رسانه و ساماندهی آنان نقش موثرتری را ایفا کند.
با این حال روی سخن نگارنده با متولیان اصلی حمایت از رسانه ها و مطبوعات در مسجدسلیمان است که اهمیت به این قشر پرتلاش جامعه را تنها به هفته پاسداشت مقام خبرنگار محدود نسازند و برای ساماندهی وضعیت موجود رسانه ها و خبرنگاران اقدامات قانونی و شایسته ای را اعمال نمایند. اگرچه رشد غیرواقعی تعداد خبرنگاران در مسجدسلیمان بدلیل عدم توانایی مسئولین مربوط در بازپروری و یا پرورش خبرنگاران جدید نیز تهدیدی جدی برای جامعه رسانه ای محسوب می شود ، انتشار اخبار در برخی رسانه ها که رسالتشان عموماً مبتنی بر تولید نبوده و تنها با کپی وضعیت می گذرانند نیز در زمینه تولید محتوا خطر ویژه ای را به صدا در آورده است.
با تمام این تفاسیر بازشناسی و آسیب شناسی رسانه ها و خبرنگاران مسجدسلیمانی از نیازهای ضروری است که به نظر می رسد با رویکردهای جدید در نهادهای متولی باید پیگیری شود.از اینرو امیدواریم تا ضمن تجدید نظر در سیاست های کنونی این نهادها در خصوص ساماندهی خبرنگاران و رسانه ها ، ارزیابی عملکرد و ارتقاء دانش و آگاهی آنان وضعیت اهالی رسانه ها در مسجدسلیمان به شکلی بهینه تغییر یابد.
