عصر اولین ها// روز خبرنگار را به کلیه همکاران پر تلاش رسانه ای بویژه خبرنگاران محلی در شهرستان شادگان که با نبود امکانات و همه بی مهری ها چراغ این حرفه پر مشقت وشریف را روشن نگه داشته و عملا پیشتازان مطالبه گری و انعکاس دهنده مشکلات مردمی هستند تبریک می گویم . هر چند نوشتن از روز خبرنگار ودردهایش طبق معمول عادت هر ساله و تکراری شده است اما گاهی برای بودن باید اثری نیز گذاشت تا بلکه برای بهبود ناملایمات تلاشی شود و نگاهی مهربانه تر به دور از اتهام به تخریب وتضعیف وتقابل نصیبمان شود.
برخی خبرنگاران شادگانی که حساب خبرنگار نماها از آنها جداست وتنها در جلسات تقدیر و موسمی ردی از آنها پیدا می شود کار وحرفه ای غیر از خبرنگاری داشته و به سختی امرار معاش می کنند و عملا هیچ خبرنگاری در شادگان تحت پوشش بیمه خبرنگاری و مشمول مشاغل سخت که در بند ۳ ماده ۱۱ آیین نامه مشاغل سخت وزیان آور آمده نیست و این افراد معدود همانند خیرانی سخاوتمند وقت گرانبها و حتی استراحت خود را در خدمت نشر خبر و آگاهی مردم قرار می دهند که شایسته تکریم اند.
هر سال این قشر مردمی و داوطلب که تنها گاهی تقدیرنامه ای دریافت می کنند وعملا توقعی ندارد مطالب خود را در روز خبرنگار مطرح کرده اما مشکلاتشان در این حرفه با وجود همه وعده ها ریشه دار ومداوم و برطرف نشده و هرسال به چالش‌های آن اضافه می شود و اینک خبرنگاری در شادگان به نقطه عدم تحمل رسیده است؟اینکه در شهرستان شادگان دیواری کوتاه تر از خبرنگاران نیست و راویان صدای مردم گاها به خاطر یک نوشته که شرح حال مردم است در این شهر متهم ردیف اول می شوند و کلمه به کلمه نوشته هایشان را باید توضیح دهند.
شک نکنید بزرگترین دغدغه مردم شادگان و اصحاب قلم قرار گرفتن این شهرستان در مدار توسعه و تحقق توسعه پایدار ونگاه به ظرفیت های مغفول این شهرستان است که مسئولان باید تلاشگران کار رسانه ای را بدون حب وبغض مورد توجه خود قرار داده وآنان را در تقابل با خودشان نبیند و از این به بعد مهربانانه تر با اهل قلم رفتار کنند.
نیاز است مسئولان برای تحمل انتقادات آستانه خود را بالابرده ودرک کنند فشار ومطالبی که توسط اصحاب رسانه مطرح می شود درد های متراکم مردمی و چندین ساله ای است که باید برای درمان آن فکر وچاره ای پیدا شود.
متاسفانه طی چند سال گذشته برخی خبرنگاران علی رغم داشتن افکار و تجارب مهم به علت دور بودن از حلقه های پنهان قدرت نتوانستند استعدادهای خود نشان دهند و عملا افکارشان مغفول مانده که باید کمیته ای مشترک از اصحاب رسانه ومسئولان اجرایی در شهرستان شادگان تشکیل و حداقل با جلسات ماهیانه دردهای وخواسته های مردم بویژه شکاف های عمیق را کمتر کند.
بنا به گفته اصحاب رسانه، نداشتن بیمه و استفاده از تجهیزات شخصی در عرصه خبرنگاری چندین ساله بوده که گاه هزینه‌های بالای خرید و تعمیر این تجهیزات امان را از آنان برده و علاقه شان را کم رنگ می کند .
عدم حمایت حقوقی وجالی خالی یک تشکل حرفه‌ای و حامیان واقعی برای خبرنگاران در شهرستان شادگان به شدت حس می شود که اینک پس از سالها مطالبه گری به نتیجه نرسیده است ومتولیان فرهنگی در شادگان باید این خواسته را جز دغدغه اساسی خود قرار دهند.
حمایت از جشنواره های داخلی مطبوعات وخبر نویسی ، برگزاری دوره های خبرنگاری و کارگاه توانمند سازی تخصصی برای رسانه‌ها ،توجه به دغدغه های معیشتی ،شفاف سازی و نصب افراد متخصص در روابط عمومی ادارات جهت کمک به خبرنگاران و بهبود فرایند پاسخگویی ،تغییر برخی نگاههای امنیتی و حمایت همه جانبه از خبرنگاران بویژه در تجهیزات و بخش سخت افزاری باید مورد توجه قرار گیرد.
در پایان خبرنگاری در شادگان چه شغل باشد و چه حرفه، سختی های زیادی را دارد و به همین دلیل باید توجه ویژه تری نسبت به آن صورت بگیرد. تصور کنید که هیچ خبرنگار و رسانه ای وجود نداشت؛ چگونه می توانستیم از اخبار اطراف خود اطلاع پیدا کنیم؟ ای کاش همه روزها برای خبرنگاران ۱۷ مرداد بود.
امید است در سایه همدلی و تعامل متولیان، پرونده مشکلات و شکایات خبرنگاری در شادگان بسته شود و از خبرهای خوش برای اصحاب رسانه و توسعه شادگان تیتر بزنیم.
- نویسنده : هشام خنافره خبرنگار وفعال اجتماعی
