عصر اولین ها// در هفته ای که گذشت مراسم بزرگداشت روز خبرنگار در اهواز برگزار شد. مراسمی که شکل و شمایل آن چنانی به تکریم اصحاب رسانه نداشت. با سخنرانی مسئولین مختلف استانی از جمله استاندار و مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب همراه بود. به عبارتی باید پرسید که همایش روز خبرنگار بود یا مراسم شرکت مناطق نفتخیز ؟! از طرفی دیگر پخش رپورتاژ آگهی مناطق نفتخیز و همچنین تفتیش برخی خبرنگاران هنگام ورود به سالن برگزار همایش از دیگر حواشی این برنامه بود.
با این حال باید اشاره داشت که خبرنگاران با بیان مطالبات مردمی و پیگیری خواسته های شهروندان آن گونه که می بایست طی سال های اخیر خود مورد نگاه و توجه جدی قرار نگرفته اند. از سوی دیگر متولیان امر و بصورت خاص از سوی وزارت ارشاد تاکنون حمایت ویژه و خاصی از این قشر صورت نگرفته است. تنها بسته اینترنت خبرنگاری و واریز وجوه مقطعی تحت عنوان هدیه و یارانه عمده ترین حمایت نهاد متولی امور خبرنگاران بوده است. هر چند در روز خبرنگار امسال ایده ای متفاوت اجرا شد و در خوزستان نشستی تحت عنوان کرسی آزاداندیشی با حضور اصحاب رسانه و معاون استاندار برگزار شد. نشستی که به بیان عمده مطالبات اصحاب رسانه منجر شد.
از سوی دیگر یکی از شاخص ترین تشکل های صنفی اصحاب رسانه خانه مطبوعات است. تشکلی که در خوزستان به مرور کارکرد خود را در حمایت از اصحاب رسانه کمرنگ می بیند و بیشتر درگیر طناب کشی های درون صنفی شده است. از یکسو شکایت کشی های برخی افراد به اصطلاح پیشکسوت که این تشکل را به محلی برای تسویه حساب های فراکسیونی تبدیل کرده و از سوی دیگر عدم رویکرد حمایتی از اعضای فعال و پویا مورد انتقاد جدی برخی کنشگران رسانه ای خوزستان قرار گرفته است. هر چند برخی دیگر از فعالان رسانه ای و پیشکسوتان مطبوعات خوزستان با قطع امید از این تشکل صنفی بصورت جداگانه و مستقل در حال فعالیت هستند.
با بررسی مشکلات کنونی اصحاب رسانه در کشور که خبرنگاران خوزستانی را نیز شامل می شود می توان گفت عدم برخورداری از امنیت شغلی، همکاری غیرمستمر مسئولان و غیرپاسخگو بودن آنان در مطالبه گری خبرنگاران، مشکلات معیشتی و حمایتی بویژه در مقوله بیمه، عدم آموزش صحیح و نظارت ضعیف نهادهای متولی بر قشر خبرنگار و ورود افراد غیرمتخصص به صنف، نبود فضای کاری دائمی جهت فعالیت علاقمندان به رسانه و هزینه های سرسام آور اجاره مکان و دفتر رسانه و برخی چالش های دیگر که به نوعی بر کیفیت کاری خبرنگاران و اصحاب رسانه تأثیر می گذارد.
از حیث کیفی نیز باید اشاره داشت که خوزستان از نظر تعدد و برخورداری با حدود ۵۰۰ رسانه فعالیت چشمگیری در این حوزه دارد. هر چند ساماندهی این کثرت و گوناگونی بستر ساختاری و ابزاری ویژه ای را می طلبد اما نگاه خبرنگاران نیز بایستی به این تخصص، حرفه ای تر شود. از آن جهت که خود را عاری از اشتباه و بی نیاز از آموزش ندانند و ضمن فراگیری اصول و قواعد خبرنگاری، به شکل تحلیلی و تحقیقی وضعیت کنونی استان را مورد واکاوی و بررسی قرار دهند. تغییر نگرش حرفه ای به موضوعات و مطالبه گری تا حصول نتیجه از دیگر مواردی است که می تواند پیشرفت کاری رسانه ها را تضمین کنند.
با تمام این تفاسیر باید گفت که فارغ از روز خبرنگار که این قشر فرهیخته و پرتلاش کانون توجه قرار می گیرند، متولیان امر و مسئولین مدعو به همایش های این روز ضمن گوش فرا دادن به مطالبات اصلی خبرنگاران درصدد رفع آن ها برآیند. مشکلات و موانع کاری که در صورت مرتفع ساختن آن ها می توان به پویایی و فعالیت حرفه ای رسانه ها به معنای واقعی کلمه امیدوار بود. زیرا مادامی که یک خبرنگار همچنان غرق در مسائل و چالش های معیشتی خود باقی بماند نمی تواند بعنوان رکن چهارم دموکراسی و حلقه واسطه مردم و مسئولین ایفای نقش کند. از این رو انتظار می رود در سال های آتی دغدغه های فردی جامعه مطبوعاتی و رسانه ها مورد نگاه جدی قرار گیرد تا در ادامه بتوانند نارسایی های موجود و مطالبات مردمی را به نحو شایسته مورد انعکاس و پیگیری قرار دهند.
